Ons Pronkstuk over Rijka Freling

Quote van 2016: ‘Ik wil hetzelfde als die vrouw bereiken’
fit20 kan je leven veranderen. Twintig minuten sportinspanning per week kan zelfs je leven redden.
Overdreven? Onzin? Gun jezelf vijf minuten voor dit verhaal over Rijka Freling (41). Oordeel dan
opnieuw.
Tegenslag hebben we allemaal in het leven. We stellen er incasseringsvermogen en veerkracht
tegenover. Mogelijk gemaakt door voorspoed. Je kunt voorspoed pas echt op waarde schatten als je
tegenslag hebt geïncasseerd. En je kunt tegenslag pas incasseren als je voorspoed kent. Als je weet
dat er een reden tot leven is, dat er ergens aan de horizon iets moois gloort.
Tenzij…de contouren van voorspoed zich niet aftekenen in jouw toekomst. Voorspoed is
gedegradeerd tot een begrip uit een ver verleden. In het geval van Rijka: herinneringen en foto’s uit
het verleden. De hoofdpersonen van toen leiden nu een –in haar ogen- happy life. Relaties, kids. Zij
niet. Zij zit thuis. Met tientallen kilo’s overgewicht. Met zakken chips. Met pijntjes en ontstekingen all
over the place. Met een latente kinderwens en vruchtbare jaren die als late dertiger in haar nadeel
wegtikken. Met de gordijnen dicht van vrijdagavond tot maandagochtend.
Ze gaat alleen naar buiten om te werken, met een glimlach op haar gezicht gebeiteld. Netjes en
stijlvol gekleed, as always. Daar acteert ze optimisme. Daar waardeert men haar perfectionisme.
Daar lacht men soms om en met haar, als ze weer eens bitterballen bestelt of zelf gemaakte
appeltaarten mee neemt. Ze is dik, heel dik, en lijkt er lak aan te hebben. Voer voor grapjes, soms als
ze erbij is. Vaker als ze er niet bij is. Harde, niets ontziende grapjes.
We gaan naar 2014, naar mijn inbreng in dit verhaal. Ik besluit dan dat ik een fit20-sportstudio ga
starten bij de Spaanse Polder. Dat besluiten meer mensen, maar die zetten meestal geen mooie
managersfunctie opzij voor een stap in het ongewisse. Wat dat met Rijka te maken heeft? Alles. In
tien jaar vriendschap kent zij mij door en door. Zij weet dat ik de laatste jaren ben gaan geloven dat
mijn wereld maakbaar is. Zij weet dat ik najaag waar ik in geloof en het bereik. Zij weet dat 20
minuten sport dus geen onzin kan zijn, ondanks dat je niet hoeft om te kleden en niet transpireert.
Niet om de redenen die ik opvoer. Die voeren terug naar een medische en wetenschappelijke
onderbouwing. Rijka heeft maar één reden. Bas. ‘Als jij erin gelooft, dan moet het werken. En als ik
geen 20 minuten per week kan opbrengen, ben ik echt verloren.’
In januari 2015 start ze, als haar bloeddruk boven de 200 komt. Skyhigh. De dokter is duidelijk. Het is
geen kwestie of ze omvalt, maar wanneer. Ze weet dan niet dat het een persoonlijk rampjaar wordt.
Haar vader overlijdt na een kort ziekbed, in de zomer van 2015. Ze verliest vrijwel gelijktijdig haar
baan en zit zes maanden thuis. ‘Ik zat, als ik eerlijk ben al jaren in een depressie, dat had in die fase
fataal kunnen worden. Ja, echt. Ik weet niet of ik door had gekund. Had gewild.’
fit20 wordt haar redding. Na drie weken fit20 kan ze haar veters makkelijker strikken. Na vier weken
laat ze de zak chips staan. Na drie maanden besluit ze af en toe te gaan wandelen en gaan de
gordijnen open in het weekend. Na vier maanden begint haar gewichtsverlies op te vallen bij
anderen. Ze halveert haar maaltijden, vervangt slechte ingrediënten of laat lekkers staan. Niet vanuit
een dieet (‘niks voor mij, ik zit niet te wachten of iemand die me vertelt wat ik wel of niet mag’),
maar vanuit intrinsieke motivatie. Haar optimisme is niet meer geacteerd. De pijntjes en
ontstekingen verminderen of verdwijnen. De slachtofferrol is niet meer, de vicieuze cirkel is
doorbroken.
Niets krijgt haar meer uit balans, ook niet het verlies van haar vader (‘juist in die stressvolle fase
daalde mijn bloeddruk’). Ze is opeens een bron van kracht in het gezin, ondanks het vrijwel
gelijktijdige wegvallen van haar baan. Ze wordt lid bij een kookclub en een koor, wandelt grote
afstanden met een stappenteller, gaat zwemmen, trekt de stoffige fiets met regelmaat uit de schuur,
krijgt een nieuwe baan en is voer voor gesprek in de fit20-studio. Alleen nu wordt er niet om haar
gelachen. Nu is er bewondering voor de enige vrouw die op de Leg Press het maximale gewicht aan
kan. Iets dat alleen is weggelegd voor een enkele, zeer sterke, man. Rijka is er trots op. Op de
staalkabels in haar bovenbenen. Op haar lichaam, dat in omvang ruim dertig kilo slinkt.
Bovenal is ze trots op wie ze nu is. Eén brok energie, die geen avond meer thuis op de bank kan
zitten. Gemotiveerd als ze is om de ‘verloren jaren’ in te halen. Het bewijs dat je voorspoed pas echt
kunt waarderen als je tegenslag kent. ‘Gister zei iemand: fysiek een stuk minder om van te houden. Ik
zei: nee, juist meer. Ik ben veel leuker nu.’
Laatst zei iemand bij fit20. ‘Ik wil hier hetzelfde als die vrouw bereiken’. Eén alleszeggende zin over
een vrouw, die van héél ver kwam. Een vrouw om intens trots op te zijn. Rijka Freling, een ware
inspirator.